Theater De Wegwijzer

Theater De Wegwijzer is een klein, intiem theater vlakbij Middelburg, midden in het Zeeuwse landschap.

In ons theater hopen wij terug te vinden wat we in de grote theaters langzamerhand zijn kwijtgeraakt. In veel schouwburgen is er steeds minder contact met artiesten. Laat staan dat je als theatertechnicus actief wordt betrokken bij het vormgeven van de voorstelling.

Soms hoor je een regel uit een liedje of een tekst uit een cabaret- of toneelvoorstelling, waarbij je het gevoel hebt dat het alleen voor jou geschreven is. Dat gevoel maakt de wereld een beetje mooier dan ze was...

Meer dan twintig jaar ervaring in de theaterwereld, één gezamenlijke droom: een eigen theater. In september 2003 was het zover. Soms komen dromen uit.

Wij, Arnout Schop en Trudi Wams, hebben onze droom kunnen waarmaken: een school ombouwen tot theater. Een speelplaats voor aanstormend talent en een plek waar theatermakers en muzikanten voorstellingen kunnen spelen of uitproberen.

Theater De Wegwijzer wil een theater zijn voor al het moois wat theater te bieden heeft: voorstellingen, try-outs, inleesvoorstellingen, maar ook voor repetities. Of om gewoon te werken aan een voorstelling in alle rust en ruimte midden in het Zeeuwse landschap.

An Colbh Seoliadh

Waar komt de naam van ons theater vandaan?
Dat is een combinatie van Homerus, Kelten en de goede weg.

De voormalige school heette De Wegwijzer. Wij hebben dat vertaald naar het Gaelic.
An colbh seòlaidh betekent ‘Signpost’; De Wegwijzer.
Het woordje ‘an’ betekent simpelweg ‘de’. Je spreekt An Colbh Seòlaidh het uit als ‘an kolv sjowli’.

Volgens Mairéad Ní Mhaonaigh, zangeres van de Ierse band Altan, betekent an colbh seòlaidh ook op de goede weg, naar de goede dingen, het juiste kiezen.

We hebben gekozen voor een Keltische naam vanwege een passage uit het boek ‘Waar eens Troje lag’, dat is gesitueerd in de Keltische tijd. Schrijver Iman Jacob Wilkens vertelt in dit boek dat de Griekse dichter Homerus gestorven is in Nieuw- en St. Joosland, de plek waar ons theater gevestigd is.

Een citaat uit het boek van Wilkens:
"...na de bijeenkomst zeilde hij naar Ios (Joosland in de huidige provincie Zeeland). Omdat Homerus lange tijd in Zuid-Spanje heeft gewoond, kan men zich afvragen waarom hij tegen het einde van zijn leven naar Noord-Europa reisde. De reden moet zijn dat hij, zoals zoveel bejaarde mensen, naar zijn vaderland verlangde. Blijkbaar wilde hij nog een laatste keer de vertrouwde omgeving van zijn jeugd zien.
Na een lang leven van zwerven keert Homerus dan ook terug om daar te sterven waar hij was geboren: het eilandje Ios, het vroegere Ioosland en tegenwoordig Nieuw- en Sint Joosland dat nu deel uitmaakt van Walcheren.
Hoewel we de urn met zijn stoffelijke resten hier nooit zullen vinden, omdat het eilandje Ioos in de Middeleeuwen lange tijd onder de zeespiegel heeft gelegen, is de maansikkel op het wapenschild van het dorp waarschijnlijk een huldebetuiging van de druïden aan de grote dichter geweest; het is namelijk een veel te exclusief symbool om aan een doorsnee plattelandsgemeente toe te kennen.
Voor de de druïden was de maansikkel verbonden met Artemis, de dochter van Zeus, die verantwoordelijk was voor de opeenvolging van geboorten, gesymboliseerd door de steeds terugkerende maansikkel..."

Zie ook: O die zee, een Homerische rockopera